Max Leons kwam uit een gezin van vijf. Hij had een broer en een zus. Max kreeg een baantje aangeboden bij de Joodsche Raad. Hij weigerde dat want hij wilde niet meewerken aan iets wat van de bezetter uitging. Zijn vader vond dit eigenlijk wel jammer, want een baantje bij de Joodsche Raad betekende vaak uitstel van deportatie.
Al snel daarna kreeg het gezin Leons een oproep. Max was er zeker van dat als ze naar Polen gedeporteerd zouden worden, dit de dood zou betekenen. Het gezin besloot de loop der dingen niet af te wachten, dook onder en viel uit elkaar.
Max kwam terecht in Nieuwlande waar hij zich aansloot bij de verzetsgroep van Johannes Post. Samen met domineeszoon Arnold Douwes heeft hij zich dag en nacht, de hele oorlog lang, bezig gehouden met het zoeken naar, en regelen van onderduikadressen voor Joden. Zijn naam in het verzet was "Nico". Max had zich aangeleerd plat te praten, waardoor hij minder opviel. Als hem door een onderduiker gevraagd werd of hij ook Joods was ontkende hij dit altijd. Hij zei dat het zijn Christenplicht was Joden te helpen. Het hele dorp Nieuwlande dat bestond uit 117 mensen heeft na de oorlog, op initiatief van Douwes en Leons, en Yad-Vashem: "onderscheiding der rechtvaardigen onder de volken" gekregen. Het is het enige dorp dat in zijn geheel zo'n onderscheiding kreeg.
Het hele gezin Leons overleefde de oorlog. Over de belevenissen van Max Leons en Arnold Douwes is een boek verschenen getiteld: 'Mitswa en christenplicht, bescheiden helden uit de illegaliteit'. Het boek is te bestellen via Gibbon Uitgeefagentschap.
